Solidariteit stopt niet bij de grens

In Nederland zijn de gevolgen van corona groot. Maar kun je je voorstellen wat de gevolgen zijn in landen waar ze minder goed kunnen leunen op de welvaart en kwalitatieve gezondheidszorg? In die landen produceren boeren veel van ons voedsel. Fabrieksarbeiders maken er onze kleding. En er werken mijnbouwers die zorgen voor de metalen in onze laptops. Met die laptops onderhouden wij nu het contact met kwetsbare ouderen, doen wij boodschappen online en onderwijzen wij onze kinderen.

Gemiddeld zijn voor ieder huishouden in Nederland bijna twee mensen aan het werk in ontwikkelingslanden. Dat is een flinke bijdrage aan de Nederlandse economie. Deze boeren, arbeiders en mijnwerkers worden ongelofelijk hard getroffen door de schade die corona veroorzaakt. Afgezien van de gevolgen voor de gezondheid, zullen veel mensen hun inkomen verliezen. Als hier bijvoorbeeld minder kleding wordt verkocht, sluiten de fabrieken in Azië en raken textielarbeiders hun baan kwijt. Zonder baan kunnen arbeiders hun gezin niet onderhouden, kinderen gaan niet meer naar school en investeren in de toekomst is er al helemaal niet meer bij.

Door corona is het lastiger geworden om boeren, arbeiders en mijnwerkers in onze programma’s te bereiken. Daar waar mogelijk organiseren we voorlichtingsbijeenkomsten over corona. We betrekken daar ook scholen bij die nog open zijn. Via de kinderen bereiken we zo de ouders. Daarnaast versturen we ingesproken berichten per telefoon aan duizenden boeren tegelijk. Zij kunnen met een druk op de knop aangeven wat ze nodig hebben en advies krijgen. Boeren die een smartphone hebben kunnen gebruik maken van digitale apps, zoals onze Farming Solution App.

We wijzen bedrijven actief op afspraken die ze hebben gemaakt om een eerlijk loon en goede werkomstandigheden te garanderen. Bijvoorbeeld op de richtlijn ‘verantwoorde inkooppraktijken’, zodat textielarbeiders minder de dupe zijn van de verminderde vraag in het Westen. Samen met partners als VOICE Network richten we ons tot de grote chocoladebedrijven. Juist zij zijn in de positie om cacaoboeren te beschermen en ondersteunen, en wij verwachten dat zij dat ook doen. Zij kunnen juist nu laten zien dat duurzaamheid en internationale solidariteit geen holle begrippen zijn, die alleen gebezigd worden als het meezit.

Ook de overheden spreken we aan. Want solidariteit stopt niet bij de grens. Wij vinden dat 10% van het Nederlands noodfonds voor corona ten goede moet komen aan kwetsbare toeleveranciers in internationale productieketens. Die 10% is gebaseerd op de waarde die productie in lage- en middeninkomenslanden toevoegt aan de Nederlandse economie. Er zijn maar liefst 13,8 miljoen mensen aan het werk om onze koffie, boontjes en truitjes te produceren. Alle betrokken partijen dragen verantwoordelijkheid om de zwakste schouders in die ketens te steunen. Dus ook de overheid.

Als je de mogelijkheid hebt, help dan om boeren, arbeiders en mijnwerkers een betere toekomst te geven.